We verheugden ons al, terug nieuws van Jean-Paul Rappeneau. Elf jaar na het mooie Bon voyage waren we ongeduldig om het werk van de regisseur van klassieker Le Sauvage opnieuw te ontdekken.
Reeds vanaf de eerste scène, waarin het hoofdpersonnage onverwacht terugkeert naar Frankrijk na meerder jaren in China te hebben doorgebracht, is er twijfel: de mise-en-scène staat op automatische piloot, de acteurs doen aan beschamende overacting en de economische-sentimentele-immo intrige is tegelijk onbegrijpelijk en weinig opwindend. Meer nog, hoe verder het verhaal ontwikkelt hoe erger de verveling wordt en de teleurstelling van deze weinig geloofwaardige en niet grappige komedie. En wanneer er dan toch hier en daar wat interessanter in het spel komt (heeft het hoofdpersonage geslapen met zijn halfzus? Hoe gaat hij zijn relatie redden?) worden die gekortsluit door steeds de makkelijke weg te kiezen.
In deze context wordt het einde een complete flop, ondanks het feit dat we hier wel eindelijk de poot van de regisseur in terugvonden... maar de toeschouwer had het reeds kunnen voorspellen.